- dambat
- sif. məh. Lovğa, mütəkəbbir, özünü bəyənən, ədabaz. Dambat adam.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
dambat
Look at other dictionaries:
dambat — (Ağbaba, Bərdə, Goranboy, Hamamlı, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Oğuz, Tovuz) lovğa, ədabaz. – Əli yaman dambat uşaxdı (Ağbaba); – Dambat adam adama salam verməz forsunnan (Tovuz); – Dambat adamın hörməti olmaz (Bərdə); – O çox dambat adamdı (İmişli) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dammat — (Bolnisi, Borçalı, Gədəbəy) bax dambat. – Dammat adam heç sözə baxmaz (Bolnisi); – Qondare:nirəm ki, dammat yeriyim (Borçalı); – Dammat adam görəndə gözüm ağrıyer mə:m (Gədəbəy) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dəmbər — (Qazax) lovğa, təkəbbürlü. – Dəmbər Əhmət bir az dambat gəzerdi, o:nçun dəmbər Əhmət de:llər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
